เอดูอาร์ท บูคเนอร์ (เยอรมัน: Eduard Buchner; 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1860 – 13 สิงหาคม ค.ศ. 1917) เป็นนักชีวเคมีชาวเยอรมัน เกิดที่เมืองมิวนิก เป็นบุตรของแอ็นสท์และฟรีเดอรีเคอ (นามสกุลเดิม มาร์ทีน) บูคเนอร์ มีพี่ชายที่ต่อมาเป็นนักวิทยาแบคทีเรียชื่อ ฮันส์ แอ็นสท์ เอากุสท์ บูคเนอร์ ในปี ค.ศ. 1884 บูคเนอร์เรียนวิชาเคมีกับอาด็อล์ฟ ฟ็อน ไบเออร์ และเรียนวิชาพฤกษศาสตร์กับคาร์ล เนเกอลี หลังจากร่วมงานกับแฮร์มัน เอมีล ฟิชเชอร์ ที่มหาวิทยาลัยแอร์ลังเงิน บูคเนอร์ก็เรียนจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยมิวนิกในปี ค.ศ. 1888 ปีต่อมา บูคเนอร์ทำงานเป็นผู้ช่วยอาจารย์ที่ห้องปฏิบัติการเคมีอินทรีย์ของไบเออร์และเป็นอาจารย์ในปี ค.ศ. 1891 ช่วงปี ค.ศ. 1895–1909 บูคเนอร์ดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยหลายแห่ง เช่น มหาวิทยาลัยคีล, มหาวิทยาลัยทือบิงเงิน, มหาวิทยาลัยเบอร์ลิน, มหาวิทยาลัยเบร็สเลา เป็นต้น[2]บูคเนอร์มีผลงานที่สำคัญคือการทดลองสกัดสารจากเซลล์ยีสต์เพื่อใช้หมักน้ำตาล การทดลองนี้ช่วยพิสูจน์ว่าไม่จำเป็นต้องใช้เซลล์ยีสต์ที่มีชีวิตในการหมัก บูคเนอร์ตั้งสมมติฐานว่าเซลล์ยีสต์หลั่งโปรตีนออกมาเพื่อหมักน้ำตาล แต่ต่อมาค้นพบว่าการหมักเกิดขึ้นภายในเซลล์ยีสต์ จากผลงานนี้ทำให้บูคเนอร์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี ค.ศ. 1907[3]ด้านชีวิตส่วนตัว บูคเนอร์แต่งงานกับล็อทเทอ ชตาลในปี ค.ศ. 1900 มีบุตรด้วยกัน 3 คน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง บูคเนอร์ทำงานที่โรงพยาบาลสนามในเมืองโฟกชานี ประเทศโรมาเนีย และได้รับบาดเจ็บ เขาเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1917[4]